πš‚πšŒπš‘πš›πšŽπšŽπšžπš πšŽπš— πšπšŽπšπšŽπš— πš“πšŽ πš”πš’πš—πš: πš‘πš˜πšŽ πšŸπš˜πš˜πš›πš”πš˜πš– πš“πšŽ 𝚍𝚊𝚝?

In een interview voor een artikel op nu.nl sprak ik over schreeuwen tegen je kind.
Geen "leuk" onderwerp, maar wel een die voor veel ouder herkenbaar is. Het is zo menselijk.

Je wil het niet, je voelt je rot na afloop, maar ja.. het gebeurt soms gewoon. Vaak zegt het moment van schreeuwen iets over wat er in jouzelf gebeurt. De situatie an sich, of het gedrag van je kind, dat zijn de triggers. Deze zin uit mijn telefoongesprek werd een quote in het artikel: boosheid is een teken van een onvervulde behoefte.
Zoals:
βœ”οΈ Rust nodig hebben.
βœ”οΈ Tijdsdruk ervaren.
βœ”οΈ Onder stress staan, zorgen hebben.
βœ”οΈ Respectvol behandeld willen worden.
βœ”οΈ Gezien, gewaardeerd willen worden.

Als je deze behoeften leert herkennen, wordt het een stuk makkelijker om kalm te blijven.
En dat geldt ook voor je kind: ook zijn of haar boosheid staat voor een behoefte. Als je je leert verplaatsen in dat perspectief, wordt ook die boosheid makkelijker hanteren.
Dan schreeuwt je kind misschien. Maar dan kun je dat vertalen (β€˜hij is echt enorm teleurgesteld dat hij verloren heeft’).

Oefen het maar eens, de komende week als je boosheid tegenkomt. Behoeften achterhalen en het perspectief van je kind innemen.
Op die manier blijf je makkelijker in verbinding met elkaar. ❀️

Β 

04-05-2021

De foto zegt het. Ik lach, maar ik lach niet.

Kleine ogen van een slapeloze nacht vol tranen. Naast mij mijn man en onze zoon, toen bijna 3 jaar. Klaar voor zijn derde risicovolle operatie. Een beladen moment. β€˜Zal het goed gaan? Of wordt dit de laatste foto van ons drieΓ«n?’
Gedachtes die niemand uitsprak, maar die overduidelijk in de lucht hingen.

Het ging goed. En daar zijn we enorm dankbaar voor.

Maar ondanks dat, de pijn kan soms weer hard binnenkomen.
Pijn om wat er was en wat nΓ­et kon zijn, voor hem en voor ons.
Pijn ook, om de sporen van trauma waarmee ons kind te dealen heeft. Sporen die wij dagelijks zien. Soms subtiel, soms overduidelijk.

De littekens op zijn lijf, dΓ­e zijn zichtbaar.

Maar o.. die onzichtbare littekens in het grote geheel.

Ik ben orthopedagoog. In sessies met cliΓ«nten en ook in dit blog deel ik als professional vak-informatie en praktische tips. En ik ben moeder, dus ik put ook regelmatig uit mijn eigen ervaring. Een dubbele pet.

Die eigen ervaring met het ouderschap brengt me enorm veel. Maar soms brengt het me van mijn stuk.
Dan komen er gedachtes als: β€œHoe kun jij nou anderen helpen, als je het zelf niet eens altijd goed op een rijtje hebt?” β€œGa eerst zΓ©lf maar eens aan de slag met tips xyz, voordat je het aan een ander aanraadt.” Met tot gevolg dat ik de neiging heb me stil te houden, onder het mom 'geen recht van spreken'.

Want ja, ik ben net als jij soms bang, onzeker, geΓ«rgerd, moe, verdrietig als het gaat om mijn kinderen.

Dat ik orthopedagoog ben, betekent niet dat mijn kinderen opgroeien zonder butsen en kwetsuren. Was het maar zo. 

Het betekent ook niet dat ik het thuis allemaal makkelijk en goed doe. Ik ben verre van perfect, ook niet als ouder. 
En heel eerlijk, dat is soms best een kluif om te aanvaarden. Juist omdΓ‘t het zo raakt aan mijn vak.

Maar ik weiger deze feiten te zien als brevet van onvermogen.

Nee, wellicht is het juist omgekeerd. Ik sta naast je. Voor ons allebei geldt: mildheid. Soms even van je stuk mogen zijn, waardoor dan ook. Al doende mogen leren. Om hulp mogen vragen. Goed-genoeg ouderschap.

Ik herpak me weer. En weet: wat ik hier schrijf, is vaak genoeg ook aan mijzelf gericht.

08-04-2021

πš‚πš•πšŽπšžπšπšŽπš•πš πš˜πš˜πš›πš #𝟷𝟢 π™°πšžπšπš˜πš—πš˜πš–πš’πšŽ

β€œNee, ik wil het zelf doen!”
β€œDeze broek vind ik niet mooi, ik kies dΓ©ze!”
β€¨β€œZal ik helpen met koken, mama?”
β€œIk wil op judo, dat lijkt me echt het allerleukste.”

Autonomie.. de vrijheid om zelf keuzes te maken, initiatief te nemen, de mogelijkheid om zelfstandig iets te ondernemen, om te mogen ontdekken. 

Autonomie is een belangrijke basisbehoefte van elk kind.

Aan ons als ouders de mooie taak om de autonomie te ondersteunen. Hoe doe je dat?

Dat vraagt balans tussen twee dingen:

Grenzen stellen en ruimte geven.

πŸ— Grenzen stellen en kaders geven doe je om veiligheid en duidelijkheid te bieden. Een kind heeft grenzen nodig om voor zijn fysieke en emotionele behoeften. Ook laat jij als ouder door middel van kaders zien welke waarden die er belangrijk zijn in jullie gezin. Dat uit zich onder andere in jullie regels en later in jullie afspraken.

πŸ— Ruimte geven gaat over keuzevrijheid, initiatief stimuleren, in dialoog zijn met je kind, meebewegen waar dat kan. Zo respecteer je de eigenheid van je kind en kan hij of zij dit steeds meer ontwikkelen. Door bijvoorbeeld te ontdekken wat hij of zij leuk vindt en goed kan, of juist (nog) niet.
Door ruimte te geven leer jij je kind ook omgaan met en herstellen van minder handige keuzes. Omgaan met een gevoel van teleurstelling, een vergissing, de vervelende gevolgen ergens van ervaren, iets goed maken… Ook dat zijn waardevolle vaardigheden!

Niet altijd makkelijk, he? Balanceren tussen deze twee. WΓ©l de moeite waard. 

Het resultaat is namelijk een kind dat zich gezien, aanvaard en gesteund weet.

Op Instagram en Facebook deel ik later deze week o.a. drie kernwoorden die jou helpen om autonomie-ondersteunend op te voeden.
Leuk als je Hartesleutels daar komt volgen!

23-03-2021

πš‚πš•πšŽπšžπšπšŽπš•πš πš˜πš˜πš›πš #𝟿 πš‚πš™πš’πšŽπšπšŽπš•πšŽπš—

Ken je dat, dat jij je baby z’n eerste hapje voert en zΓ©lf ook je mond opendoet?


Als ouder ben je in de eerste jaren steeds een spiegel naar je kind toe.

Je glimlacht naar je lieve baby. Als je een lachje terugkrijgt, wordt jouw lach nΓ³g sterker, wat ook de vrolijkheid bij je baby vergroot.
Of als je peuterdochter jou tegemoet loopt, maar er komt een fietser aan, zal zij naast jouw woorden ook aan jouw gezichtsuitdrukking β€˜nee, stop’ kunnen zien.

Zo ontstaat een mooie wisselwerking. Jij spiegelt aan je kind emoties, waarop je kind zijn of haar gedrag gaat afstemmen. 


Het spiegelen, voordoen, nadoen, de interactie gaande houden is een belangrijk onderdeel van het hechtingsproces. Je kind leert als jou als baken te zien: als papa of mama bijvoorbeeld geruststellend knikt, is het veilig.
In een bekend filmpje van β€˜The Still Face Experiment’ door dr. Edward Tronick is heel mooi in beeld gebracht hoe enorm belangrijk jij bent in wat je kind teruggeeft. Hoe beangstigend het kan zijn, als jij nΓ­et meer te lezen bent. Jouw kind zal alles uit de kast halen om een reactie te krijgen, want anders is het niet te verdragen.

Nu andersom. Jouw kind spiegelt ook naar jou toe. Het ouderschap zit vol nieuwe ervaringen. Soms confronterend.

Want hoezo komt er β€œineens” zoveel boosheid bij jouzelf naar boven, als je merkt dat je kind niet goed luistert?
Of je baalt van jezelf: je wilt zo graag consequent zijn, maar je vindt het zo lastig om β€˜nee’ te zeggen. Stel dat er een driftbui volgt…
Of je merkt schuldgevoel richting je kinderen op, als je iets voor jezelf gaat doen.

Je kind brengt veerkracht in je naar boven Γ©n laat je zien waar je nog iets te leren hebt.
Zo werkt spiegelen twee kanten op. Jouw kind ontwikkelt zich en als je de uitnodiging aanneemt, jΓ­j ook!

16-03-2021

πš‚πš•πšŽπšžπšπšŽπš•πš πš˜πš˜πš›πš #𝟾 π™»πš’πšŒπš‘πšπš‘πšŽπš’πš

Terwijl ik dit typ, schijnt de zon heerlijk de kamer binnen. Wat doet dat goed! Zonlicht kan je stemming helemaal opfleuren. Ineens zie je alles een stuk positiever in.

In het ouderschap vind ik β€˜lichtheid’ een prachtig woord. Want is dat niet wat we allemaal graag willen? 
Genieten van het vader of moeder zijn. Dankbaar zijn met je kind, zo’n prachtig eigen mensje. Je verwonderen over de mijlpalen in de ontwikkeling. Koesteren wat jullie samen ondernemen. Dagen die zich kenmerken door ruimte, plezier en ontspanning. 


Maar zo licht is het leven niet altijd. En het ouderschap ook niet. Er komen heel wat obstakels op je pad. Voor jou persoonlijk of voor je kind (en daarmee Γ³Γ³k voor jou). Dan kan het zomaar zwaar en donker voelen.



Voor ons was de periode waarin ons kind ingrijpende operaties moest ondergaan een zware tijd. Het ging letterlijk om leven of dood. Die enorme spanning en zorgen hingen als een donkere wolk om ons heen. 

Gelukkig is het goed gegaan. En gelukkig hebben we Γ³Γ³k ervaren dat er zelfs in die donkere tijden lichtheid kan zijn. Maar het vraagt wel anders kijken.



Het hoeft natuurlijk helemaal geen leven of dood-kwestie te zijn. Soms is een zwaar gevoel ook β€œgewoon” het resultaat van chronisch slaapgebrek. Of van zorgen om je relatie, of een traumatische ervaring, of van worstelen met lastig gedrag van je kind, waar je maar mee doormoddert.


Het gevolg blijft gelijk: de lichtheid die jij jezelf en je gezin zo gunt, ontbreekt. 
Aarzel niet om dan hulp te zoeken. Soms is er makkelijker iets aan te doen dan je zou denken. Zo geef ik EMDR-behandeling, waarmee in een aantal afspraken al enorme verlichting kan ontstaan.

Wat maakt voor jou het ouderschap zwaar?

Sta er eens bij stil voor jezelf. Bewustwording helpt al. Vervolgens kun je bekijken hoe zwaar dit eigenlijk op jouw dag drukt. Is het te behappen? Of zou het fijn zijn als het iets lichter werd? 


Gun jezelf (of je kind) die stap naar meer lichtheid.

Ik help je daar graag bij, stuur me vrijblijvend een mailtje via info@hartesleutels.nl.

02-03-2021

Slaap, een van de centrale woorden in de eerste jaren van het ouderschap. Wat kΓ‘n het je dagen bepalen. Hoeveel slaap jij wel of niet krijgt. Hoe makkelijk jouw kind wel of niet (door)slaapt.

β€˜Vanaf één jaar slapen ze echt hele nachten,’ verzekerde iemand mij, toen ik met mijn toen 6-maanden baby bij haar op bezoek was.

Dat leek nog een eeuwigheid ver weg. Maar ik had geen idee dat het bij ons niet op zou gaan. Dat onze oudste vanaf zijn eerste verjaardag elke twee maanden een oorontsteking zou krijgen, wat voor dramatische nachten zou zorgen. Dat hij ongeveer drie jaar was voordat hij hele nachten sliep.
 Dat we bij onze tweede zoon avonden naast zijn bed hebben gezeten, omdat dat het enige was wat hielp. Dat hij zelfs met vier jaar nog geregeld in paniek uit bed zou komen, vanwege enge dromen en angsten voor het donker.

Voor slaap geldt geen vaste route. Laat je dus ook niet onzeker maken, als het bij anderen heel anders gaat dan bij jou. Moeilijkheden rondom slapen komen vaak voor en zijn gelukkig vaak ook tijdelijk.
Bij sommige kinderen houden slaapproblemen verband met een medische reden of met een traumatische ervaring. Ook blijkt uit onderzoek dat ouders van kinderen met autisme en ADHD vaker slaapproblemen bij hun kind rapporteren.
Als je de indruk hebt dat er méér aan de hand is, schakel hulp in. Want wat onderzoek ook laat zien: slaapproblemen kunnen leiden tot negatieve ouder-kind interactie.* En bij die negatieve cirkel is niemand gebaat.

Maar wat in tussentijd te doen? Kijk waarop je invloed hebt:


- Zorg voor een fijne, herkenbare slaapgewoontes. Regelmaat in bedtijden, een koele slaapkamer, een fijn avond/slaap-ritueel met bijvoorbeeld een verhaaltje lezen, liedje zingen, knuffels gedag zeggen.

- Wees niet te streng voor jezelf. Ook voor jou is slaap broodnodig. Wat kun je doen om zΓ©lf rust te pakken? Voor sommige ouders is dat beslissen om te co-sleepen met hun kind, voor anderen is dat in tourbeurt met je partner de gebroken nachten doen, voor weer een ander is dat overdag een uurtje bijslapen of de kinderen een nachtje uit logeren brengen. Kijk wat je nodig hebt en hoe je dat kunt regelen.

- Overdag buitenlucht en genoeg beweging helpen je kind om makkelijker te slapen.

- Is je kind aan het eind van de dag hyperactief? Dan lijkt het misschien alsof hij/zij nog helemaal niet moe is, maar het kan juist ook een signaal zijn van vermoeidheid.

- Gebruik een uur voor het slapen gaan geen beeldschermen meer. Het houdt de hersenen te actief en belemmert de aanmaak van melatonine, het slaaphormoon.

- Angsten rondom slapen en nacht zijn niet fijn, maar wel normaal. Soms werkt een creatieve oplossing nog het beste, zoals zogenaamde β€˜anti-spokenspray’ om de engerds te verjagen.

Kortom, zelf in slaap kunnen en durven vallen is voor een kind een enorme ontwikkelingsstap. Gun je kind daarin tijd. Ook in de nacht heeft hij/zij jou soms nodig. Niet alleen voor praktische dingen zoals een voeding, ook voor troost en geruststelling of gewoon je fysieke nabijheid. Weet dat daar niets geks aan is.
En echt, ookal voelt het als een eeuwigheid ver weg, met de tijd zal het makkelijker worden.


* Bron: Kenniscentrum Kinder- en Jeugdpsychiatrie.

23-02-2021

πš‚πš•πšŽπšžπšπšŽπš•πš πš˜πš˜πš›πš #𝟼 π™΄πšŽπš—πšŸπš˜πšžπš

Nieuwste kinderwagen, met alles erop en eraan.
Flesjes, 3 verschillende merken, want je weet maar nooit.
Luxe hydrofiele doeken, met of zonder print, in maat β€˜gewoon’ of juist XL.
Wipstoel met 5 standen inclusief muziek.
Speeltjes in de box met β€˜educatieve functies’.

De wereld van een aanstaande ouder kan enorm overweldigend zijn. Zoveel keuzes, zoveel claims van β€˜goed, beter, best’. Natuurlijk, als je ervan geniet om mooie hydrofiele doeken uit te zoeken, vooral doen! Maar denk niet dat het mΓ³et.

Vandaag een pleidooi voor eenvoud. Je kind heeft in de basis al die toeters en bellen niet nodig.
Sterker nog, het is soms Γ³Γ³k overweldigend voor hem of haar. Een baby kan nog niet filteren. Alle indrukken komen sterk binnen. Dus kom je kind tegemoet en zorg voor eenvoud.

Dat geldt niet alleen voor de babytijd. Je herkent het vast.
Je geeft een dreumes een cadeautje en ze zijn ze helemaal zoet met het geknisper van het inpakpapier.
Of jij bent er allang klaar mee, in de speeltuin, maar je peuter geen genoeg krijgen van de glijbaan. Nog een keer en nog een keer.
Of je kleuter komt telkens met hetzelfde voorleesboek naar je toe.

πŸ— Komt je kind moeilijk tot (alleen) spel? Kijk eens met andere ogen.
Is er misschien teveel keuze? Zet de helft van het speelgoed eens uit het zicht en kijk wat er gebeurt. Ik heb kortgeleden weer een lading knuffels naar de weggeef-box gebracht. Wij hebben er meer dan genoeg en het zorgde alleen maar voor rommeligheid.
Eenvoud brengt rust en nodigt uit tot creativiteit.

Neem de proef op de som.
πŸ— Maak een wandelingetje deze week en kijk wat je kind doet. Wedden wat er van alles is dat de aandacht trekt?
In alle eenvoud vrij beschikbaar!

Waarin kun jij vereenvoudigen?


Kom je Hartesleutels volgen op Instagram of Facebook? Daar post ik meer berichten naar aanleiding van het sleutelwoord van die week.

16-02-2021

πš‚πš•πšŽπšžπšπšŽπš•πš πš˜πš˜πš›πš #𝟻 π™ΌπšŽπš—πšπšŠπš•πš’πšœπšŽπš›πšŽπš—

Menta… wat? Mentaliseren. Een vakterm deze keer. Alle kans dat je dit woord nog nooit gehoord hebt als je niet in mijn vakgebied werkt. Toch is het een van sleutels voor het ontwikkelen en behouden van een veilige hechtingsrelatie met je kind.

Wat is mentaliseren?

Mentaliseren staat voor het kunnen verplaatsen in de binnenwereld van een ander. Je kunt gedachten, gevoelens van de ander β€œlezen”, verklaren en begrijpen. Het is dus eigenlijk veel breder dan alleen binnen een ouder-kind relatie.

Mentaliseren is belangrijk in Γ©lke relatie, wil je in harmonie samenzijn.


In een liefdes- of vriendschapsrelatie is jezelf verplaatsen in de ander misschien makkelijk. Je beheerst de Nederlandse taal vaak evengoed, je kent elkaars nukken en grillen een beetje, je kent elkaars voorgeschiedenis, etc.

Maar zelfs dan… Wat was de laatste keer dat jij een meningsverschil had met bijvoorbeeld je partner? Dat je er totaal niet bij kon dat hij/zij iets niet hetzelfde zag als jij? Bij ons was dat afgelopen zondag…

Mentaliseren in de ouder-kindrelatie werkt hetzelfde als tussen volwassenen onderling.
Maar er is ook een verschil. Je kind kan namelijk veel lastiger verwoorden wat er in hem of haar om gaat, dan bijvoorbeeld jouw man of je vriendin, of je collega.
Dat betekent dat het voor jou als ouder harder werken is om je kind te snappen.

Twee voorbeelden van mentaliseren:



Stel dat je baby ’s nachts huilt. Ze kan niet vertellen wat er is. Dus als ouder ga je je in je kindje verplaatsen. β€˜Ach, wat ben je aan het huilen. Kom maar, je hebt vast honger.’ Je stemt je gedrag af op wat je vermoedt en geeft je dochter te drinken. Maar stel dat het niet helpt… Dan verplaatst je je weer: wat wil je kindje dΓ‘n zeggen met het huilen? Kan ze misschien een vieze luier hebben? Je leeft je in, doet je best om het gedrag en de emoties te duiden, zodat je afgestemd kunt reageren.

Stel dat je peuter heerlijk met duplo aan het bouwen is. Jij wilt boodschappen doen en je bijna klaarmaken voor vertrek. 
Mentaliseren in deze situatie is dat jij je verplaatst in je kind: dat hij heerlijk in zijn spel zit en helemaal niet weg wil. Dat het lastig is voor kleine kinderen om snel te schakelen, zeker als ze met iets leuks bezig zijn. Dat je hem beter maar even kunt voorbereiden, zodat hij grip heeft op wat er komt.

Je vertelt dus aan je zoontje dat hij nog 2 minuten kan spelen en dat jullie dan jassen aan doen om weg te gaan. En als hij dan nog moeite heeft met stoppen? Dan benoem je dat het ontzettend leuk is om met duplo te bouwen! Dat jij wel snapt dat hij het helemaal niet leuk vindt om te moeten stoppen. Je duidt wat hij voelt en hoe hij zich gedraagt en ook wat er gaat gebeuren (ook als dat even niet zo leuk is).

Door hardop te mentaliseren maak je een kind vertrouwd met zijn gevoelens en gedrag. Het geeft duidelijkheid over de wereld. En het geeft veiligheid, dat zijn vader of moeder hem snapt en rekening houdt met zijn behoeften.

Mentaliseren dus. Een hele kluif, om steeds maar van perspectief te wisselen en je doen en laten daarop af te stemmen. Maar een belangrijke sleutel naar een veilige hechtingsrelatie, naar elkaar begrijpen, situaties oplossen en meer harmonie in huis.

Heb jij een voorbeeld waarin mentaliseren niet goed lukte? Wat gebeurde er en hoe zou je het een volgende keer aanpakken?

Observatie van interactie helpt

Kom je er niet goed uit, laat me je situatie weten, dan help ik je met liefde verder! 
Kun je hier wel meer begeleiding bij gebruiken dan een suggestie per mail of dm? 


Observaties en video-analyse van interacties zijn heel helpend om te oefenen met mentaliseren.
Door samen een situatie letterlijk terug te spoelen, help ik je in alle rust met kijken naar je kind en interpreteren van wat we zien. 
Zodat jij een volgende keer anders kunt reageren, in afstemming op je kind.
Onder aanbod voor ouders kun je hierover meer lezen.

09-02-2021

β€˜Zou je een avocadopit kunnen planten?’ vroeg echtgenoot zich in het voorjaar af. We zochten het samen met de jongens op.
β€˜Het kan, hier staan de instructies… Na een jaar of 7 kun je de eerste vruchten verwachten,’ las hij voor.
β€˜Laat dan maar zitten,’ antwoordde ik.

Maar dat deed hij niet. Hij prikte satΓ©stokjes in de pit, draaiden ze dagelijks om boven hun glaasje water. Totdat de pit ontkiemde en met sterkere wortels overgezet konden worden in een pot aarde. Nu staat er warempel een prachtige groene spriet van zo’n 80 cm, met een drietal bladeren in onze woonkamer.

Afgelopen zondag volgde ik een seminar van Mirjam van der Vegt over stilte en rust. Ze gaf aan het einde drie uitspraken mee om deze maand eens verder over na te denken. Een daarvan was deze:

β€˜Beoordeel de dag naar wat je zaait in plaats van oogst.’

Meteen zag ik de avocadoplant voor me en het geduld waarmee mijn man dat plantje behandelde. Ook al wist hij dat het een lange termijnplan was, die oogst. Als het ΓΌberhaupt al zou lukken. Ik zag ook de parallel met het ouderschap.

Want het is ook zo’n mooie uitspraak in het kader van opvoeding.

Je kinderen begeleiden naar zelfstandig worden. Belangrijke lessen bij brengen die tijd kosten. Eindeloos herhalen in de beginjaren: dit (gedrag) doen we niet hier in huis en dat willen we wΓ©l. 

Net als met een avocado duurt het soms lang voordat je resultaat ziet van je inspanning. Elke dag weer voordoen, uitleggen of bijsturen en soms is het kwartje bij je kind nog steeds niet gevallen. 
Het kan je zo vermoeien. β€˜Laat dan maar zitten’, denk je misschien. β€˜Het maakt kennelijk toch niet uit, wat ik zeg en probeer.’

Maar dat doet het wel. Beoordeel de dag naar wat je hebt gezaaid. Je kunt elke dag opnieuw investeren in het geven van aandacht en liefde, in het voorleven.
Dat maakt de dag zelf al waardevol. Ook als uiteindelijke vruchten nog zeven jaren op zich laten wachten.

02-02-2021

πš‚πš•πšŽπšžπšπšŽπš•πš πš˜πš˜πš›πš #𝟹 π™Όπš’πš•πšπš‘πšŽπš’πš

Verbinding, plezier… allemaal leuk en aardig, maar wat nou als dat allemaal ver te zoeken is? Wat nou als je dagen meer met strijd en stress zijn gevuld dan met verbinding? Als het vooral gemopper in huis is, in plaats van samen plezier maken?

Het begint al met zwanger zijn. Hoe blij je hopelijk ook bent met een kindje op komst, het is niet allemaal fantastisch. Voor de een is het fysiek heel zwaar, de ander heeft het mentaal moeilijk en weer een ander kijkt met verdriet terug op hoe de bevalling is verlopen. 


Of misschien speelde dat voor jou helemaal niet, maar valt het je nu zwaar. Weet je je totaal geen raad met je peuter. Maak je je zorgen over de ontwikkeling van je kind. Heb je het moeilijk met een koppige, temperamentvolle kleuter die zich moeilijk laat aansturen.
Elke ouder heeft momenten of fases waarin het niet lekker loopt. Zeker als er bij jou of je kind sprake is van extra zorg(behoeften), is verbinding en plezier ervaren moeilijker. Want zorgen hebben, vergroot je stressniveau. Meer stress in je brein, zorgt voor minder ruimte om tegenvallers of uitdagingen op te vangen. Datgene wat je aankunt (draagkracht) en datgene waarmee je te dealen hebt (draaglast), matcht niet voldoende.

Voor jou is deze week het sleutelwoord: mildheid. 
Weet dat een goede vader, een goede moeder, een "lief kind", niet gaat over perfectie. In de theorie van de pedagogiek wordt gesproken over 'goed genoeg-ouderschap'. Jij geeft jouw kind wat er op dit moment binnen je mogelijkheden ligt. Dat geldt ten diepste ook voor je kind: hij of zij doet wat hij of zij op dit moment kan. 


Zie je even geen mogelijkheden meer of twijfel je aan dat 'goed genoeg'? Ook daarin ben je niet de enige. Aarzel niet om hulp te vragen. Dat kan binnen je netwerk of juist professionele hulp. Je trekt nooit te vroeg aan de bel en ook niet te laat.


Wees een beetje mild voor jezelf in moeilijke tijden. Je mag prioriteiten stellen en goed voor jezelf zorgen. Dat is geen luxe, maar een noodzaak. Jullie doen met elkaar wat je kunt. 


Goed genoeg is perfect.

26-01-2021

πš‚πš•πšŽπšžπšπšŽπš•πš πš˜πš˜πš›πš #𝟸 π™Ώπš•πšŽπš£πš’πšŽπš›

Een besmettelijk virus

Ze lagen in een deuk samen. Steeds als mijn oudste de eerste twee woorden van de zin gelezen had (β€œHet kleine…”), vulde mijn jongste hem aan met het verkeerde woord (.."kameeltje!”).
Keer op keer hetzelfde grapje en twee jongens met de slappe lach. Of beter, vier mensen, want echtgenoot en ik deden mee. Het was besmettelijk, dat virus van plezier. Wat is het heerlijk om te genieten van grapjes, gezelligheid, iets leuks doen. Een positieve sfeer waar harmonie vanuit gaat, doet iedereen goed.


Plezier = veiligheid

Een paar jaar geleden woonde ik een lezing bij over gehechtheid (in de volksmond β€˜hechting’). Daarin zei spreekster MarilΓ¨ne de Zeeuw iets wat mij altijd is bijgebleven: β€˜Waar Γ©cht plezier is, is veiligheid.’ Een eenvoudig zinnetje, maar zΓ³ waar!

Alleen al om die reden is plezier zo’n belangrijk sleutelwoord in het ouderschap.

Het getuigt van je veilig voelen, als je kunt en durft ontspannen. Het getuigt van je veilig voelen als je gek kunt doen, jezelf durft te uiten, de ander een beetje durft te plagen.

Een wereld vol plezier

Let deze week eens op je kind. Zie je je baby brabbelen, voel je zijn of haar lijfje helemaal ontspannen als ie tegen je aan ligt? Is je peuter lekker aan het experimenteren met verf, met duplo, ligt hij of zij helemaal in een deuk als jullie verstoppertje doen?
Geniet je kleuter ervan om even te stoeien, om gekke dansjes te doen, om naast je op de bank te luisteren hoe jij voorleest?

Als er een veilige basis is, gaat plezier maken voor een kind vanzelf. Kijk maar eens met kinderogen naar een dag. Laat je meenemen in hun wereld, waarin zoveel moois te ontdekken is.

Want het is besmettelijk, dat virus van plezier. En dΓ‘t is een virus dat we volgens mij allemaal heel erg goed kunnen gebruiken.

Engelstalige boekentip voor meer plezier en spel in het ouderschap: β€˜Playful parenting’ door Lawrence J. Cohen.


19-01-2021

πš‚πšπšŽπšžπšπšŽπš•πš πš˜πš˜πš›πš #𝟷: πš…πšŽπš›πš‹πš’πš—πšπš’πš—πš

Verbinding, een passend sleutelwoord om de serie 'Sleutelwoorden in het ouderschap' mee te starten. We zijn tenslotte meer samen met onze kinderen dan gebruikelijk. 
Toch is samen-zijn niet automatisch verbonden zijn.

Je kunt dagen met je kinderen thuis zijn, maar vooral bezig zijn met Γ³verleven of met praktische zaken.
Iedereen voorzien van eten, drinken, activiteiten of schoolwerk regelen, nog even wat werken en in huis doen en weer een dag getackeld.

Voor je jonge kind ben jij de wereld. Degene waar hij of zij niet zonder kan. Dat begint al als baby. Je kind moet jou vertrouwen om te kunnen overleven. Voor dat overleven heeft je kind niet alleen praktische, lichamelijke verzorging nodig. Onmisbaar is ook emotionele zorg en verbinding. Een gebrek aan affectie en aandacht kan bij jonge kinderen zelfs tot een groeiachterstand leiden, het zogenaamde β€˜failure to thrive’.
 Een goede band met jou als ouder is voor je kind dus van levensbelang.

Philippa Perry * omschrijft het mooi: β€˜Houd als (aanstaande) ouders/verzorgers een lange termijnvisie aan. Zie je kinderen niet als een taak -eten, wassen, op de been houden- maar als mensen met wie we ons leven lang een relatie hebben. Dan is de kans het grootst dat we een liefdevolle, hechte band met ze opbouwen.’

Jij mag de basis vormen voor je kind. Niet alleen in fysieke aanwezigheid, maar ook in emotionele beschikbaarheid. Verbinding maken van hart tot hart. Je kind troosten, vertrouwen en autonomie geven, troosten, aanmoedigen, samen plezier delen. Dat zijn kernelementen van een veilige hechting tussen ouder en kind. Ik hoop dat het samen-zijn met je jonge kind voor jou zo is.


Tegelijk is dat niet altijd vanzelfsprekend. Want net als in elke relatie: samen-zijn brengt ook uitdagingen en spanningen met zich mee. Botsende karakters, verschillende ideeΓ«n, elkaar niet goed aanvoelen. Dan kan samen-zijn maar zo als een last voelen. Zeker in deze tijd.

Hoe kom je daar uit?

πŸ— Kijk eens terug naar een foto van je kind als baby. Dat kleine kind dat jou zo nodig had, heeft jou nog steeds zo nodig. Onder alle grootspraak, boosheid of irritatie zit nog altijd dat kleine kind. Dat kind met de behoefte om veilig bij jou te mogen zijn, om geliefd te worden. 


πŸ— Kijk eens vooruit naar de lange termijn: wat doet er toe? Kun je de praktische rompslomp even laten en in plaats daarvan Γ©cht samen-zijn met kind? Een knuffel, plezier hebben, samen spelen, kijken wat je kind doet, opmerken wat hij of zij voelt, ruimte geven aan wat er in hem of haar leeft. 


πŸ— Kijk in het nu. Heb oog voor de initiatieven die je kind neemt om verbinding met jou te maken, om Γ©cht samen te zijn. En waar dat kan, zeg ja.


Heb je behoefte aan steun in de rug hierbij? Ik help je graag, stuur me een vrijblijvend een mailtje.

*Bron: Philippa Perry in β€˜Het boek waarvan je wilde dat je ouders het hadden gelezen (en je kinderen blij zijn dat jij het doet)’

12-01-2021

β€œMam, toen er nog geen corona was, bij wie gingen we toen eigenlijk vaak op bezoek?”
Die vraag van mijn kleuter raakte me wel. Want je zult maar 4, 5 of 6 jaar zijn. Groot genoeg om deze tijd bewust mee te maken, te klein om het te overzien. Voor ons als volwassenen is het al moeilijk, onnatuurlijk en verdrietig: afstand houden, wekenlange lockdowns, weinig uitjes en nauwelijks bezoekjes. En dat is het voor je kind ook. Tien maanden coronatijd op een leventje van 5 jaar is een enorm deel van zijn of haar bewuste leven.

Kun je daar iets aan doen? In het grote geheel niet zoveel. Maar in het klein wel:

πŸ— Begrip voor je kind als hij of zij hangerig, onredelijk, emotioneel is. Ook je kind heeft een uitlaatklep nodig. Wees een veilige haven, door die emoties te laten bestaan en te erkennen. Je hoeft ze niet weg te wuiven of te relativeren. Je erkenning en nabijheid zijn veel helpender.

πŸ— Je kind voorleven om oog te hebben voor de fijne dingen. Zoals je voor jezelf op zoek gaat naar lichtpuntjes, kun je ook je kind leren dat we altijd kunnen kijken naar wat er wΓ©l is. Bijvoorbeeld door bij het avondeten samen iets moois, iets leuks, iets grappigs te delen van die dag.
Zijn je kinderen daarvoor te jong? Dan benoem je zΓ©lf voor je kindje wat je aan moois ziet. Wijs bijvoorbeeld op het koolmeesje bij de vetbol, benoem hoe het water in bad zo heerlijk warm voelt, vertel je kind dat het zo fijn is om hem of haar zo vaak te kunnen knuffelen.

πŸ— Benut deze tijd voor het maken van mooie herinneringen. Wat kun je doen dat jullie als gezin meer samenbindt? Welke kansen heeft dit leven in deze bubbel (voor de thuiswerkers tenminste..), met meer flexibel in te delen tijd? Met meer samenzijn met iedereen in je gezin? Doe iets moois, doe iets geks, doe iets samen.

08-01-2021

π™»πš˜πšŒπš” πšπš˜πš πš— .... πš˜πš™πšŽπš— πšžπš™

Deze week begon het echt. Tuurlijk, de lockdown was al van kracht. Maar vanaf deze week na de kerstvakantie voelt het toch anders, misschien herken je dat. De kinderen die geen vakantie meer hebben, zelf geen vakantie meer hebben, school of kinderdagverblijf missen. 
Het puzzelen en schakelen is weer begonnen. Dat was best even moed verzamelen, vond ik.

En toen kwam dit me te binnen: lock down… open up. Het leek wel een aanmoediging voor mezelf. En ik geef em graag door aan jou. Laten we proberen onszelf open te stellen, in deze wellicht uitdagende weken.
Openstellen voor bijvoorbeeld:

πŸ— Rust nemen waar dat mogelijk is.

πŸ— Acceptatie, als het zwaar is of als iets niet lukt.

πŸ— Lagere latten.

πŸ— Echt aanwezig zijn voor je kind.

πŸ— Ruimte durven nemen en plannen voor jezelf.

πŸ— Luisteren, naar wat je lichaam en je hoofd vertellen dat je nodig hebt.

πŸ— Hulp vragen voor jezelf of voor je kind.

πŸ— In het moment, bij de dag leven. Genieten van samen zijn. Dankbaarheid en lichtpuntjes, voor wat goed gaat en goed is.

Een goede tijd gewenst!

06-01-2021

πš‚πšŒπš‘πš›πšŽπšŽπšžπš πšŽπš— πšπšŽπšπšŽπš— πš“πšŽ πš”πš’πš—πš: πš‘πš˜πšŽ πšŸπš˜πš˜πš›πš”πš˜πš– πš“πšŽ 𝚍𝚊𝚝?

Afgelopen week mocht ik iets zeggen over schreeuwen tegen je kind, voor een artikel op nu.nl.
Schreeuwen tegen je kind... ik zou zeggen, welke ouder is er nΓ­et bekend mee? Het is zo menselijk.

Je wil het niet, je voelt je rot na afloop, maar ja.. het gebeurt soms gewoon. Vaak zegt het moment van schreeuwen iets over wat er in jouzelf gebeurt. De situatie an sich, of het gedrag van je kind, dat zijn de triggers. Deze zin uit mijn telefoongesprek werd een quote in het artikel: boosheid is een teken van een onvervulde behoefte.
Zoals:
βœ”οΈ Rust nodig hebben.
βœ”οΈ Tijdsdruk ervaren.
βœ”οΈ Onder stress staan, zorgen hebben.
βœ”οΈ Respectvol behandeld willen worden.
βœ”οΈ Gezien, gewaardeerd willen worden.

Als je deze behoeften leert herkennen, wordt het een stuk makkelijker om kalm te blijven.
En dat geldt ook voor je kind: ook zijn of haar boosheid staat voor een behoefte. Als je je leert verplaatsen in dat perspectief, wordt ook die boosheid makkelijker hanteren.
Dan schreeuwt je kind misschien. Maar dan kun je dat vertalen (β€˜hij is echt enorm teleurgesteld dat hij verloren heeft’).

Oefen het maar eens, de komende week als je boosheid tegenkomt. Behoeften achterhalen en het perspectief van je kind innemen.
Op die manier blijf je makkelijker in verbinding met elkaar. ❀️


04-05-2021

De foto zegt het. Ik lach, maar ik lach niet.

Kleine ogen van een slapeloze nacht vol tranen. Naast mij mijn man en onze zoon, toen bijna 3 jaar. Klaar voor zijn derde risicovolle operatie. Een beladen moment. β€˜Zal het goed gaan? Of wordt dit de laatste foto van ons drieΓ«n?’
Gedachtes die niemand uitsprak, maar die overduidelijk in de lucht hingen.

Het ging goed. En daar zijn we enorm dankbaar voor.

Maar ondanks dat, de pijn kan soms weer hard binnenkomen.
Pijn om wat er was en wat nΓ­et kon zijn, voor hem en voor ons.
Pijn ook, om de sporen van trauma waarmee ons kind te dealen heeft. Sporen die wij dagelijks zien. Soms subtiel, soms overduidelijk.

De littekens op zijn lijf, dΓ­e zijn zichtbaar.

Maar o.. die onzichtbare littekens in het grote geheel.

Ik ben orthopedagoog. In sessies met cliΓ«nten en ook in dit blog deel ik als professional vak-informatie en praktische tips. En ik ben moeder, dus ik put ook regelmatig uit mijn eigen ervaring. Een dubbele pet.

Die eigen ervaring met het ouderschap brengt me enorm veel. Maar soms brengt het me van mijn stuk.
Dan komen er gedachtes als: β€œHoe kun jij nou anderen helpen, als je het zelf niet eens altijd goed op een rijtje hebt?” β€œGa eerst zΓ©lf maar eens aan de slag met tips xyz, voordat je het aan een ander aanraadt.” Met tot gevolg dat ik de neiging heb me stil te houden, onder het mom 'geen recht van spreken'.

Want ja, ik ben net als jij soms bang, onzeker, geΓ«rgerd, moe, verdrietig als het gaat om mijn kinderen.

Dat ik orthopedagoog ben, betekent niet dat mijn kinderen opgroeien zonder butsen en kwetsuren. Was het maar zo. 

Het betekent ook niet dat ik het thuis allemaal makkelijk en goed doe. Ik ben verre van perfect, ook niet als ouder. 
En heel eerlijk, dat is soms best een kluif om te aanvaarden. Juist omdΓ‘t het zo raakt aan mijn vak.

Maar ik weiger deze feiten te zien als brevet van onvermogen.

Nee, wellicht is het juist omgekeerd. Ik sta naast je. Voor ons allebei geldt: mildheid. Soms even van je stuk mogen zijn, waardoor dan ook. Al doende mogen leren. Om hulp mogen vragen. Goed-genoeg ouderschap.

Ik herpak me weer. En weet: wat ik hier schrijf, is vaak genoeg ook aan mijzelf gericht.

08-04-2021

πš‚πš•πšŽπšžπšπšŽπš•πš πš˜πš˜πš›πš #𝟷𝟢 π™°πšžπšπš˜πš—πš˜πš–πš’πšŽ

β€œNee, ik wil het zelf doen!”
β€œDeze broek vind ik niet mooi, ik kies dΓ©ze!”
β€¨β€œZal ik helpen met koken, mama?”
β€œIk wil op judo, dat lijkt me echt het allerleukste.”

Autonomie.. de vrijheid om zelf keuzes te maken, initiatief te nemen, de mogelijkheid om zelfstandig iets te ondernemen, om te mogen ontdekken. 

Autonomie is een belangrijke basisbehoefte van elk kind.

Aan ons als ouders de mooie taak om de autonomie te ondersteunen. Hoe doe je dat?

Dat vraagt balans tussen twee dingen:

Grenzen stellen en ruimte geven.

πŸ— Grenzen stellen en kaders geven doe je om veiligheid en duidelijkheid te bieden. Een kind heeft grenzen nodig om voor zijn fysieke en emotionele behoeften. Ook laat jij als ouder door middel van kaders zien welke waarden die er belangrijk zijn in jullie gezin. Dat uit zich onder andere in jullie regels en later in jullie afspraken.

πŸ— Ruimte geven gaat over keuzevrijheid, initiatief stimuleren, in dialoog zijn met je kind, meebewegen waar dat kan. Zo respecteer je de eigenheid van je kind en kan hij of zij dit steeds meer ontwikkelen. Door bijvoorbeeld te ontdekken wat hij of zij leuk vindt en goed kan, of juist (nog) niet.
Door ruimte te geven leer jij je kind ook omgaan met en herstellen van minder handige keuzes. Omgaan met een gevoel van teleurstelling, een vergissing, de vervelende gevolgen ergens van ervaren, iets goed maken… Ook dat zijn waardevolle vaardigheden!

Niet altijd makkelijk, he? Balanceren tussen deze twee. WΓ©l de moeite waard. 

Het resultaat is namelijk een kind dat zich gezien, aanvaard en gesteund weet.

Op Instagram en Facebook deel ik later deze week o.a. drie kernwoorden die jou helpen om autonomie-ondersteunend op te voeden.
Leuk als je Hartesleutels daar komt volgen!

23-03-2021

πš‚πš•πšŽπšžπšπšŽπš•πš πš˜πš˜πš›πš #𝟿 πš‚πš™πš’πšŽπšπšŽπš•πšŽπš—

Ken je dat, dat jij je baby z’n eerste hapje voert en zΓ©lf ook je mond opendoet?


Als ouder ben je in de eerste jaren steeds een spiegel naar je kind toe.

Je glimlacht naar je lieve baby. Als je een lachje terugkrijgt, wordt jouw lach nΓ³g sterker, wat ook de vrolijkheid bij je baby vergroot.
Of als je peuterdochter jou tegemoet loopt, maar er komt een fietser aan, zal zij naast jouw woorden ook aan jouw gezichtsuitdrukking β€˜nee, stop’ kunnen zien.

Zo ontstaat een mooie wisselwerking. Jij spiegelt aan je kind emoties, waarop je kind zijn of haar gedrag gaat afstemmen. 


Het spiegelen, voordoen, nadoen, de interactie gaande houden is een belangrijk onderdeel van het hechtingsproces. Je kind leert als jou als baken te zien: als papa of mama bijvoorbeeld geruststellend knikt, is het veilig.
In een bekend filmpje van β€˜The Still Face Experiment’ door dr. Edward Tronick is heel mooi in beeld gebracht hoe enorm belangrijk jij bent in wat je kind teruggeeft. Hoe beangstigend het kan zijn, als jij nΓ­et meer te lezen bent. Jouw kind zal alles uit de kast halen om een reactie te krijgen, want anders is het niet te verdragen.

Nu andersom. Jouw kind spiegelt ook naar jou toe. Het ouderschap zit vol nieuwe ervaringen. Soms confronterend.

Want hoezo komt er β€œineens” zoveel boosheid bij jouzelf naar boven, als je merkt dat je kind niet goed luistert?
Of je baalt van jezelf: je wilt zo graag consequent zijn, maar je vindt het zo lastig om β€˜nee’ te zeggen. Stel dat er een driftbui volgt…
Of je merkt schuldgevoel richting je kinderen op, als je iets voor jezelf gaat doen.

Je kind brengt veerkracht in je naar boven Γ©n laat je zien waar je nog iets te leren hebt.
Zo werkt spiegelen twee kanten op. Jouw kind ontwikkelt zich en als je de uitnodiging aanneemt, jΓ­j ook!

16-03-2021

πš‚πš•πšŽπšžπšπšŽπš•πš πš˜πš˜πš›πš #𝟾 π™»πš’πšŒπš‘πšπš‘πšŽπš’πš

Terwijl ik dit typ, schijnt de zon heerlijk de kamer binnen. Wat doet dat goed! Zonlicht kan je stemming helemaal opfleuren. Ineens zie je alles een stuk positiever in.

In het ouderschap vind ik β€˜lichtheid’ een prachtig woord. Want is dat niet wat we allemaal graag willen? 
Genieten van het vader of moeder zijn. Dankbaar zijn met je kind, zo’n prachtig eigen mensje. Je verwonderen over de mijlpalen in de ontwikkeling. Koesteren wat jullie samen ondernemen. Dagen die zich kenmerken door ruimte, plezier en ontspanning. 


Maar zo licht is het leven niet altijd. En het ouderschap ook niet. Er komen heel wat obstakels op je pad. Voor jou persoonlijk of voor je kind (en daarmee Γ³Γ³k voor jou). Dan kan het zomaar zwaar en donker voelen.



Voor ons was de periode waarin ons kind ingrijpende operaties moest ondergaan een zware tijd. Het ging letterlijk om leven of dood. Die enorme spanning en zorgen hingen als een donkere wolk om ons heen. 

Gelukkig is het goed gegaan. En gelukkig hebben we Γ³Γ³k ervaren dat er zelfs in die donkere tijden lichtheid kan zijn. Maar het vraagt wel anders kijken.



Het hoeft natuurlijk helemaal geen leven of dood-kwestie te zijn. Soms is een zwaar gevoel ook β€œgewoon” het resultaat van chronisch slaapgebrek. Of van zorgen om je relatie, of een traumatische ervaring, of van worstelen met lastig gedrag van je kind, waar je maar mee doormoddert.


Het gevolg blijft gelijk: de lichtheid die jij jezelf en je gezin zo gunt, ontbreekt. 
Aarzel niet om dan hulp te zoeken. Soms is er makkelijker iets aan te doen dan je zou denken. Zo geef ik EMDR-behandeling, waarmee in een aantal afspraken al enorme verlichting kan ontstaan.

Wat maakt voor jou het ouderschap zwaar?

Sta er eens bij stil voor jezelf. Bewustwording helpt al. Vervolgens kun je bekijken hoe zwaar dit eigenlijk op jouw dag drukt. Is het te behappen? Of zou het fijn zijn als het iets lichter werd? 


Gun jezelf (of je kind) die stap naar meer lichtheid.

Ik help je daar graag bij, stuur me vrijblijvend een mailtje via info@hartesleutels.nl.

02-03-2021

Slaap, een van de centrale woorden in de eerste jaren van het ouderschap. Wat kΓ‘n het je dagen bepalen. Hoeveel slaap jij wel of niet krijgt. Hoe makkelijk jouw kind wel of niet (door)slaapt.

β€˜Vanaf één jaar slapen ze echt hele nachten,’ verzekerde iemand mij, toen ik met mijn toen 6-maanden baby bij haar op bezoek was.

Dat leek nog een eeuwigheid ver weg. Maar ik had geen idee dat het bij ons niet op zou gaan. Dat onze oudste vanaf zijn eerste verjaardag elke twee maanden een oorontsteking zou krijgen, wat voor dramatische nachten zou zorgen. Dat hij ongeveer drie jaar was voordat hij hele nachten sliep.
 Dat we bij onze tweede zoon avonden naast zijn bed hebben gezeten, omdat dat het enige was wat hielp. Dat hij zelfs met vier jaar nog geregeld in paniek uit bed zou komen, vanwege enge dromen en angsten voor het donker.

Voor slaap geldt geen vaste route. Laat je dus ook niet onzeker maken, als het bij anderen heel anders gaat dan bij jou. Moeilijkheden rondom slapen komen vaak voor en zijn gelukkig vaak ook tijdelijk.
Bij sommige kinderen houden slaapproblemen verband met een medische reden of met een traumatische ervaring. Ook blijkt uit onderzoek dat ouders van kinderen met autisme en ADHD vaker slaapproblemen bij hun kind rapporteren.
Als je de indruk hebt dat er méér aan de hand is, schakel hulp in. Want wat onderzoek ook laat zien: slaapproblemen kunnen leiden tot negatieve ouder-kind interactie.* En bij die negatieve cirkel is niemand gebaat.

Maar wat in tussentijd te doen? Kijk waarop je invloed hebt:


- Zorg voor een fijne, herkenbare slaapgewoontes. Regelmaat in bedtijden, een koele slaapkamer, een fijn avond/slaap-ritueel met bijvoorbeeld een verhaaltje lezen, liedje zingen, knuffels gedag zeggen.

- Wees niet te streng voor jezelf. Ook voor jou is slaap broodnodig. Wat kun je doen om zΓ©lf rust te pakken? Voor sommige ouders is dat beslissen om te co-sleepen met hun kind, voor anderen is dat in tourbeurt met je partner de gebroken nachten doen, voor weer een ander is dat overdag een uurtje bijslapen of de kinderen een nachtje uit logeren brengen. Kijk wat je nodig hebt en hoe je dat kunt regelen.

- Overdag buitenlucht en genoeg beweging helpen je kind om makkelijker te slapen.

- Is je kind aan het eind van de dag hyperactief? Dan lijkt het misschien alsof hij/zij nog helemaal niet moe is, maar het kan juist ook een signaal zijn van vermoeidheid.

- Gebruik een uur voor het slapen gaan geen beeldschermen meer. Het houdt de hersenen te actief en belemmert de aanmaak van melatonine, het slaaphormoon.

- Angsten rondom slapen en nacht zijn niet fijn, maar wel normaal. Soms werkt een creatieve oplossing nog het beste, zoals zogenaamde β€˜anti-spokenspray’ om de engerds te verjagen.

Kortom, zelf in slaap kunnen en durven vallen is voor een kind een enorme ontwikkelingsstap. Gun je kind daarin tijd. Ook in de nacht heeft hij/zij jou soms nodig. Niet alleen voor praktische dingen zoals een voeding, ook voor troost en geruststelling of gewoon je fysieke nabijheid. Weet dat daar niets geks aan is.
En echt, ookal voelt het als een eeuwigheid ver weg, met de tijd zal het makkelijker worden.


* Bron: Kenniscentrum Kinder- en Jeugdpsychiatrie.

23-02-2021

πš‚πš•πšŽπšžπšπšŽπš•πš πš˜πš˜πš›πš #𝟼 π™΄πšŽπš—πšŸπš˜πšžπš

Nieuwste kinderwagen, met alles erop en eraan.
Flesjes, 3 verschillende merken, want je weet maar nooit.
Luxe hydrofiele doeken, met of zonder print, in maat β€˜gewoon’ of juist XL.
Wipstoel met 5 standen inclusief muziek.
Speeltjes in de box met β€˜educatieve functies’.

De wereld van een aanstaande ouder kan enorm overweldigend zijn. Zoveel keuzes, zoveel claims van β€˜goed, beter, best’. Natuurlijk, als je ervan geniet om mooie hydrofiele doeken uit te zoeken, vooral doen! Maar denk niet dat het mΓ³et.

Vandaag een pleidooi voor eenvoud. Je kind heeft in de basis al die toeters en bellen niet nodig.
Sterker nog, het is soms Γ³Γ³k overweldigend voor hem of haar. Een baby kan nog niet filteren. Alle indrukken komen sterk binnen. Dus kom je kind tegemoet en zorg voor eenvoud.

Dat geldt niet alleen voor de babytijd. Je herkent het vast.
Je geeft een dreumes een cadeautje en ze zijn ze helemaal zoet met het geknisper van het inpakpapier.
Of jij bent er allang klaar mee, in de speeltuin, maar je peuter geen genoeg krijgen van de glijbaan. Nog een keer en nog een keer.
Of je kleuter komt telkens met hetzelfde voorleesboek naar je toe.

πŸ— Komt je kind moeilijk tot (alleen) spel? Kijk eens met andere ogen.
Is er misschien teveel keuze? Zet de helft van het speelgoed eens uit het zicht en kijk wat er gebeurt. Ik heb kortgeleden weer een lading knuffels naar de weggeef-box gebracht. Wij hebben er meer dan genoeg en het zorgde alleen maar voor rommeligheid.
Eenvoud brengt rust en nodigt uit tot creativiteit.

Neem de proef op de som.
πŸ— Maak een wandelingetje deze week en kijk wat je kind doet. Wedden wat er van alles is dat de aandacht trekt?
In alle eenvoud vrij beschikbaar!

Waarin kun jij vereenvoudigen?


Kom je Hartesleutels volgen op Instagram of Facebook? Daar post ik meer berichten naar aanleiding van het sleutelwoord van die week.

16-02-2021

πš‚πš•πšŽπšžπšπšŽπš•πš πš˜πš˜πš›πš #𝟻 π™ΌπšŽπš—πšπšŠπš•πš’πšœπšŽπš›πšŽπš—

Menta… wat? Mentaliseren. Een vakterm deze keer. Alle kans dat je dit woord nog nooit gehoord hebt als je niet in mijn vakgebied werkt. Toch is het een van sleutels voor het ontwikkelen en behouden van een veilige hechtingsrelatie met je kind.

Wat is mentaliseren?

Mentaliseren staat voor het kunnen verplaatsen in de binnenwereld van een ander. Je kunt gedachten, gevoelens van de ander β€œlezen”, verklaren en begrijpen. Het is dus eigenlijk veel breder dan alleen binnen een ouder-kind relatie.

Mentaliseren is belangrijk in Γ©lke relatie, wil je in harmonie samenzijn.


In een liefdes- of vriendschapsrelatie is jezelf verplaatsen in de ander misschien makkelijk. Je beheerst de Nederlandse taal vaak evengoed, je kent elkaars nukken en grillen een beetje, je kent elkaars voorgeschiedenis, etc.

Maar zelfs dan… Wat was de laatste keer dat jij een meningsverschil had met bijvoorbeeld je partner? Dat je er totaal niet bij kon dat hij/zij iets niet hetzelfde zag als jij? Bij ons was dat afgelopen zondag…

Mentaliseren in de ouder-kindrelatie werkt hetzelfde als tussen volwassenen onderling.
Maar er is ook een verschil. Je kind kan namelijk veel lastiger verwoorden wat er in hem of haar om gaat, dan bijvoorbeeld jouw man of je vriendin, of je collega.
Dat betekent dat het voor jou als ouder harder werken is om je kind te snappen.

Twee voorbeelden van mentaliseren:



Stel dat je baby ’s nachts huilt. Ze kan niet vertellen wat er is. Dus als ouder ga je je in je kindje verplaatsen. β€˜Ach, wat ben je aan het huilen. Kom maar, je hebt vast honger.’ Je stemt je gedrag af op wat je vermoedt en geeft je dochter te drinken. Maar stel dat het niet helpt… Dan verplaatst je je weer: wat wil je kindje dΓ‘n zeggen met het huilen? Kan ze misschien een vieze luier hebben? Je leeft je in, doet je best om het gedrag en de emoties te duiden, zodat je afgestemd kunt reageren.

Stel dat je peuter heerlijk met duplo aan het bouwen is. Jij wilt boodschappen doen en je bijna klaarmaken voor vertrek. 
Mentaliseren in deze situatie is dat jij je verplaatst in je kind: dat hij heerlijk in zijn spel zit en helemaal niet weg wil. Dat het lastig is voor kleine kinderen om snel te schakelen, zeker als ze met iets leuks bezig zijn. Dat je hem beter maar even kunt voorbereiden, zodat hij grip heeft op wat er komt.

Je vertelt dus aan je zoontje dat hij nog 2 minuten kan spelen en dat jullie dan jassen aan doen om weg te gaan. En als hij dan nog moeite heeft met stoppen? Dan benoem je dat het ontzettend leuk is om met duplo te bouwen! Dat jij wel snapt dat hij het helemaal niet leuk vindt om te moeten stoppen. Je duidt wat hij voelt en hoe hij zich gedraagt en ook wat er gaat gebeuren (ook als dat even niet zo leuk is).

Door hardop te mentaliseren maak je een kind vertrouwd met zijn gevoelens en gedrag. Het geeft duidelijkheid over de wereld. En het geeft veiligheid, dat zijn vader of moeder hem snapt en rekening houdt met zijn behoeften.

Mentaliseren dus. Een hele kluif, om steeds maar van perspectief te wisselen en je doen en laten daarop af te stemmen. Maar een belangrijke sleutel naar een veilige hechtingsrelatie, naar elkaar begrijpen, situaties oplossen en meer harmonie in huis.

Heb jij een voorbeeld waarin mentaliseren niet goed lukte? Wat gebeurde er en hoe zou je het een volgende keer aanpakken?

Observatie van interactie helpt

Kom je er niet goed uit, laat me je situatie weten, dan help ik je met liefde verder! 
Kun je hier wel meer begeleiding bij gebruiken dan een suggestie per mail of dm? 


Observaties en video-analyse van interacties zijn heel helpend om te oefenen met mentaliseren.
Door samen een situatie letterlijk terug te spoelen, help ik je in alle rust met kijken naar je kind en interpreteren van wat we zien. 
Zodat jij een volgende keer anders kunt reageren, in afstemming op je kind.
Onder aanbod voor ouders kun je hierover meer lezen.

09-02-2021

β€˜Zou je een avocadopit kunnen planten?’ vroeg echtgenoot zich in het voorjaar af. We zochten het samen met de jongens op.
β€˜Het kan, hier staan de instructies… Na een jaar of 7 kun je de eerste vruchten verwachten,’ las hij voor.
β€˜Laat dan maar zitten,’ antwoordde ik.

Maar dat deed hij niet. Hij prikte satΓ©stokjes in de pit, draaiden ze dagelijks om boven hun glaasje water. Totdat de pit ontkiemde en met sterkere wortels overgezet konden worden in een pot aarde. Nu staat er warempel een prachtige groene spriet van zo’n 80 cm, met een drietal bladeren in onze woonkamer.

Afgelopen zondag volgde ik een seminar van Mirjam van der Vegt over stilte en rust. Ze gaf aan het einde drie uitspraken mee om deze maand eens verder over na te denken. Een daarvan was deze:

β€˜Beoordeel de dag naar wat je zaait in plaats van oogst.’

Meteen zag ik de avocadoplant voor me en het geduld waarmee mijn man dat plantje behandelde. Ook al wist hij dat het een lange termijnplan was, die oogst. Als het ΓΌberhaupt al zou lukken. Ik zag ook de parallel met het ouderschap.

Want het is ook zo’n mooie uitspraak in het kader van opvoeding.

Je kinderen begeleiden naar zelfstandig worden. Belangrijke lessen bij brengen die tijd kosten. Eindeloos herhalen in de beginjaren: dit (gedrag) doen we niet hier in huis en dat willen we wΓ©l. 

Net als met een avocado duurt het soms lang voordat je resultaat ziet van je inspanning. Elke dag weer voordoen, uitleggen of bijsturen en soms is het kwartje bij je kind nog steeds niet gevallen. 
Het kan je zo vermoeien. β€˜Laat dan maar zitten’, denk je misschien. β€˜Het maakt kennelijk toch niet uit, wat ik zeg en probeer.’

Maar dat doet het wel. Beoordeel de dag naar wat je hebt gezaaid. Je kunt elke dag opnieuw investeren in het geven van aandacht en liefde, in het voorleven.
Dat maakt de dag zelf al waardevol. Ook als uiteindelijke vruchten nog zeven jaren op zich laten wachten.

02-02-2021

πš‚πš•πšŽπšžπšπšŽπš•πš πš˜πš˜πš›πš #𝟹 π™Όπš’πš•πšπš‘πšŽπš’πš

Verbinding, plezier… allemaal leuk en aardig, maar wat nou als dat allemaal ver te zoeken is? Wat nou als je dagen meer met strijd en stress zijn gevuld dan met verbinding? Als het vooral gemopper in huis is, in plaats van samen plezier maken?

Het begint al met zwanger zijn. Hoe blij je hopelijk ook bent met een kindje op komst, het is niet allemaal fantastisch. Voor de een is het fysiek heel zwaar, de ander heeft het mentaal moeilijk en weer een ander kijkt met verdriet terug op hoe de bevalling is verlopen. 


Of misschien speelde dat voor jou helemaal niet, maar valt het je nu zwaar. Weet je je totaal geen raad met je peuter. Maak je je zorgen over de ontwikkeling van je kind. Heb je het moeilijk met een koppige, temperamentvolle kleuter die zich moeilijk laat aansturen.
Elke ouder heeft momenten of fases waarin het niet lekker loopt. Zeker als er bij jou of je kind sprake is van extra zorg(behoeften), is verbinding en plezier ervaren moeilijker. Want zorgen hebben, vergroot je stressniveau. Meer stress in je brein, zorgt voor minder ruimte om tegenvallers of uitdagingen op te vangen. Datgene wat je aankunt (draagkracht) en datgene waarmee je te dealen hebt (draaglast), matcht niet voldoende.

Voor jou is deze week het sleutelwoord: mildheid. 
Weet dat een goede vader, een goede moeder, een "lief kind", niet gaat over perfectie. In de theorie van de pedagogiek wordt gesproken over 'goed genoeg-ouderschap'. Jij geeft jouw kind wat er op dit moment binnen je mogelijkheden ligt. Dat geldt ten diepste ook voor je kind: hij of zij doet wat hij of zij op dit moment kan. 


Zie je even geen mogelijkheden meer of twijfel je aan dat 'goed genoeg'? Ook daarin ben je niet de enige. Aarzel niet om hulp te vragen. Dat kan binnen je netwerk of juist professionele hulp. Je trekt nooit te vroeg aan de bel en ook niet te laat.


Wees een beetje mild voor jezelf in moeilijke tijden. Je mag prioriteiten stellen en goed voor jezelf zorgen. Dat is geen luxe, maar een noodzaak. Jullie doen met elkaar wat je kunt. 


Goed genoeg is perfect.

26-01-2021

πš‚πš•πšŽπšžπšπšŽπš•πš πš˜πš˜πš›πš #𝟸 π™Ώπš•πšŽπš£πš’πšŽπš›

Een besmettelijk virus

Ze lagen in een deuk samen. Steeds als mijn oudste de eerste twee woorden van de zin gelezen had (β€œHet kleine…”), vulde mijn jongste hem aan met het verkeerde woord (.."kameeltje!”).
Keer op keer hetzelfde grapje en twee jongens met de slappe lach. Of beter, vier mensen, want echtgenoot en ik deden mee. Het was besmettelijk, dat virus van plezier. Wat is het heerlijk om te genieten van grapjes, gezelligheid, iets leuks doen. Een positieve sfeer waar harmonie vanuit gaat, doet iedereen goed.


Plezier = veiligheid

Een paar jaar geleden woonde ik een lezing bij over gehechtheid (in de volksmond β€˜hechting’). Daarin zei spreekster MarilΓ¨ne de Zeeuw iets wat mij altijd is bijgebleven: β€˜Waar Γ©cht plezier is, is veiligheid.’ Een eenvoudig zinnetje, maar zΓ³ waar!

Alleen al om die reden is plezier zo’n belangrijk sleutelwoord in het ouderschap.

Het getuigt van je veilig voelen, als je kunt en durft ontspannen. Het getuigt van je veilig voelen als je gek kunt doen, jezelf durft te uiten, de ander een beetje durft te plagen.

Een wereld vol plezier

Let deze week eens op je kind. Zie je je baby brabbelen, voel je zijn of haar lijfje helemaal ontspannen als ie tegen je aan ligt? Is je peuter lekker aan het experimenteren met verf, met duplo, ligt hij of zij helemaal in een deuk als jullie verstoppertje doen?
Geniet je kleuter ervan om even te stoeien, om gekke dansjes te doen, om naast je op de bank te luisteren hoe jij voorleest?

Als er een veilige basis is, gaat plezier maken voor een kind vanzelf. Kijk maar eens met kinderogen naar een dag. Laat je meenemen in hun wereld, waarin zoveel moois te ontdekken is.

Want het is besmettelijk, dat virus van plezier. En dΓ‘t is een virus dat we volgens mij allemaal heel erg goed kunnen gebruiken.

Engelstalige boekentip voor meer plezier en spel in het ouderschap: β€˜Playful parenting’ door Lawrence J. Cohen.


19-01-2021

πš‚πšπšŽπšžπšπšŽπš•πš πš˜πš˜πš›πš #𝟷: πš…πšŽπš›πš‹πš’πš—πšπš’πš—πš

Verbinding, een passend sleutelwoord om de serie 'Sleutelwoorden in het ouderschap' mee te starten. We zijn tenslotte meer samen met onze kinderen dan gebruikelijk. 
Toch is samen-zijn niet automatisch verbonden zijn.

Je kunt dagen met je kinderen thuis zijn, maar vooral bezig zijn met Γ³verleven of met praktische zaken.
Iedereen voorzien van eten, drinken, activiteiten of schoolwerk regelen, nog even wat werken en in huis doen en weer een dag getackeld.

Voor je jonge kind ben jij de wereld. Degene waar hij of zij niet zonder kan. Dat begint al als baby. Je kind moet jou vertrouwen om te kunnen overleven. Voor dat overleven heeft je kind niet alleen praktische, lichamelijke verzorging nodig. Onmisbaar is ook emotionele zorg en verbinding. Een gebrek aan affectie en aandacht kan bij jonge kinderen zelfs tot een groeiachterstand leiden, het zogenaamde β€˜failure to thrive’.
 Een goede band met jou als ouder is voor je kind dus van levensbelang.

Philippa Perry * omschrijft het mooi: β€˜Houd als (aanstaande) ouders/verzorgers een lange termijnvisie aan. Zie je kinderen niet als een taak -eten, wassen, op de been houden- maar als mensen met wie we ons leven lang een relatie hebben. Dan is de kans het grootst dat we een liefdevolle, hechte band met ze opbouwen.’

Jij mag de basis vormen voor je kind. Niet alleen in fysieke aanwezigheid, maar ook in emotionele beschikbaarheid. Verbinding maken van hart tot hart. Je kind troosten, vertrouwen en autonomie geven, troosten, aanmoedigen, samen plezier delen. Dat zijn kernelementen van een veilige hechting tussen ouder en kind. Ik hoop dat het samen-zijn met je jonge kind voor jou zo is.


Tegelijk is dat niet altijd vanzelfsprekend. Want net als in elke relatie: samen-zijn brengt ook uitdagingen en spanningen met zich mee. Botsende karakters, verschillende ideeΓ«n, elkaar niet goed aanvoelen. Dan kan samen-zijn maar zo als een last voelen. Zeker in deze tijd.

Hoe kom je daar uit?

πŸ— Kijk eens terug naar een foto van je kind als baby. Dat kleine kind dat jou zo nodig had, heeft jou nog steeds zo nodig. Onder alle grootspraak, boosheid of irritatie zit nog altijd dat kleine kind. Dat kind met de behoefte om veilig bij jou te mogen zijn, om geliefd te worden. 


πŸ— Kijk eens vooruit naar de lange termijn: wat doet er toe? Kun je de praktische rompslomp even laten en in plaats daarvan Γ©cht samen-zijn met kind? Een knuffel, plezier hebben, samen spelen, kijken wat je kind doet, opmerken wat hij of zij voelt, ruimte geven aan wat er in hem of haar leeft. 


πŸ— Kijk in het nu. Heb oog voor de initiatieven die je kind neemt om verbinding met jou te maken, om Γ©cht samen te zijn. En waar dat kan, zeg ja.


Heb je behoefte aan steun in de rug hierbij? Ik help je graag, stuur me een vrijblijvend een mailtje.

*Bron: Philippa Perry in β€˜Het boek waarvan je wilde dat je ouders het hadden gelezen (en je kinderen blij zijn dat jij het doet)’

12-01-2021

β€œMam, toen er nog geen corona was, bij wie gingen we toen eigenlijk vaak op bezoek?”
Die vraag van mijn kleuter raakte me wel. Want je zult maar 4, 5 of 6 jaar zijn. Groot genoeg om deze tijd bewust mee te maken, te klein om het te overzien. Voor ons als volwassenen is het al moeilijk, onnatuurlijk en verdrietig: afstand houden, wekenlange lockdowns, weinig uitjes en nauwelijks bezoekjes. En dat is het voor je kind ook. Tien maanden coronatijd op een leventje van 5 jaar is een enorm deel van zijn of haar bewuste leven.

Kun je daar iets aan doen? In het grote geheel niet zoveel. Maar in het klein wel:

πŸ— Begrip voor je kind als hij of zij hangerig, onredelijk, emotioneel is. Ook je kind heeft een uitlaatklep nodig. Wees een veilige haven, door die emoties te laten bestaan en te erkennen. Je hoeft ze niet weg te wuiven of te relativeren. Je erkenning en nabijheid zijn veel helpender.

πŸ— Je kind voorleven om oog te hebben voor de fijne dingen. Zoals je voor jezelf op zoek gaat naar lichtpuntjes, kun je ook je kind leren dat we altijd kunnen kijken naar wat er wΓ©l is. Bijvoorbeeld door bij het avondeten samen iets moois, iets leuks, iets grappigs te delen van die dag.
Zijn je kinderen daarvoor te jong? Dan benoem je zΓ©lf voor je kindje wat je aan moois ziet. Wijs bijvoorbeeld op het koolmeesje bij de vetbol, benoem hoe het water in bad zo heerlijk warm voelt, vertel je kind dat het zo fijn is om hem of haar zo vaak te kunnen knuffelen.

πŸ— Benut deze tijd voor het maken van mooie herinneringen. Wat kun je doen dat jullie als gezin meer samenbindt? Welke kansen heeft dit leven in deze bubbel (voor de thuiswerkers tenminste..), met meer flexibel in te delen tijd? Met meer samenzijn met iedereen in je gezin? Doe iets moois, doe iets geks, doe iets samen.

08-01-2021

π™»πš˜πšŒπš” πšπš˜πš πš— .... πš˜πš™πšŽπš— πšžπš™

Deze week begon het echt. Tuurlijk, de lockdown was al van kracht. Maar vanaf deze week na de kerstvakantie voelt het toch anders, misschien herken je dat. De kinderen die geen vakantie meer hebben, zelf geen vakantie meer hebben, school of kinderdagverblijf missen. 
Het puzzelen en schakelen is weer begonnen. Dat was best even moed verzamelen, vond ik.

En toen kwam dit me te binnen: lock down… open up. Het leek wel een aanmoediging voor mezelf. En ik geef em graag door aan jou. Laten we proberen onszelf open te stellen, in deze wellicht uitdagende weken.
Openstellen voor bijvoorbeeld:

πŸ— Rust nemen waar dat mogelijk is.

πŸ— Acceptatie, als het zwaar is of als iets niet lukt.

πŸ— Lagere latten.

πŸ— Echt aanwezig zijn voor je kind.

πŸ— Ruimte durven nemen en plannen voor jezelf.

πŸ— Luisteren, naar wat je lichaam en je hoofd vertellen dat je nodig hebt.

πŸ— Hulp vragen voor jezelf of voor je kind.

πŸ— In het moment, bij de dag leven. Genieten van samen zijn. Dankbaarheid en lichtpuntjes, voor wat goed gaat en goed is.

Een goede tijd gewenst!

06-01-2021