π™Ύπš˜πš” πš“πšŽ πš”πš’πš—πš πš’πšœ πšœπš˜πš–πšœ πšŒπš˜πš›πš˜πš—πšŠ-πš–πš˜πšŽ

β€œMam, toen er nog geen corona was, bij wie gingen we toen eigenlijk vaak op bezoek?”
Die vraag van mijn kleuter raakte me wel. Want je zult maar 4, 5 of 6 jaar zijn. Groot genoeg om deze tijd bewust mee te maken, te klein om het te overzien. Voor ons als volwassenen is het al moeilijk, onnatuurlijk en verdrietig: afstand houden, wekenlange lockdowns, weinig uitjes en nauwelijks bezoekjes. En dat is het voor je kind ook. Tien maanden coronatijd op een leventje van 5 jaar is een enorm deel van zijn of haar bewuste leven.

Kun je daar iets aan doen? In het grote geheel niet zoveel. Maar in het klein wel:

πŸ— Begrip voor je kind als hij of zij hangerig, onredelijk, emotioneel is. Ook je kind heeft een uitlaatklep nodig. Wees een veilige haven, door die emoties te laten bestaan en te erkennen. Je hoeft ze niet weg te wuiven of te relativeren. Je erkenning en nabijheid zijn veel helpender.

πŸ— Je kind voorleven om oog te hebben voor de fijne dingen. Zoals je voor jezelf op zoek gaat naar lichtpuntjes, kun je ook je kind leren dat we altijd kunnen kijken naar wat er wΓ©l is. Bijvoorbeeld door bij het avondeten samen iets moois, iets leuks, iets grappigs te delen van die dag.
Zijn je kinderen daarvoor te jong? Dan benoem je zΓ©lf voor je kindje wat je aan moois ziet. Wijs bijvoorbeeld op het koolmeesje bij de vetbol, benoem hoe het water in bad zo heerlijk warm voelt, vertel je kind dat het zo fijn is om hem of haar zo vaak te kunnen knuffelen.

πŸ— Benut deze tijd voor het maken van mooie herinneringen. Wat kun je doen dat jullie als gezin meer samenbindt? Welke kansen heeft dit leven in deze bubbel (voor de thuiswerkers tenminste..), met meer flexibel in te delen tijd? Met meer samenzijn met iedereen in je gezin? Doe iets moois, doe iets geks, doe iets samen.

08-01-2021

π™Ύπš˜πš” πš“πšŽ πš”πš’πš—πš πš’πšœ πšœπš˜πš–πšœ πšŒπš˜πš›πš˜πš—πšŠ-πš–πš˜πšŽ

β€œMam, toen er nog geen corona was, bij wie gingen we toen eigenlijk vaak op bezoek?”
Die vraag van mijn kleuter raakte me wel. Want je zult maar 4, 5 of 6 jaar zijn. Groot genoeg om deze tijd bewust mee te maken, te klein om het te overzien. Voor ons als volwassenen is het al moeilijk, onnatuurlijk en verdrietig: afstand houden, wekenlange lockdowns, weinig uitjes en nauwelijks bezoekjes. En dat is het voor je kind ook. Tien maanden coronatijd op een leventje van 5 jaar is een enorm deel van zijn of haar bewuste leven.

Kun je daar iets aan doen? In het grote geheel niet zoveel. Maar in het klein wel:

πŸ— Begrip voor je kind als hij of zij hangerig, onredelijk, emotioneel is. Ook je kind heeft een uitlaatklep nodig. Wees een veilige haven, door die emoties te laten bestaan en te erkennen. Je hoeft ze niet weg te wuiven of te relativeren. Je erkenning en nabijheid zijn veel helpender.

πŸ— Je kind voorleven om oog te hebben voor de fijne dingen. Zoals je voor jezelf op zoek gaat naar lichtpuntjes, kun je ook je kind leren dat we altijd kunnen kijken naar wat er wΓ©l is. Bijvoorbeeld door bij het avondeten samen iets moois, iets leuks, iets grappigs te delen van die dag.
Zijn je kinderen daarvoor te jong? Dan benoem je zΓ©lf voor je kindje wat je aan moois ziet. Wijs bijvoorbeeld op het koolmeesje bij de vetbol, benoem hoe het water in bad zo heerlijk warm voelt, vertel je kind dat het zo fijn is om hem of haar zo vaak te kunnen knuffelen.

πŸ— Benut deze tijd voor het maken van mooie herinneringen. Wat kun je doen dat jullie als gezin meer samenbindt? Welke kansen heeft dit leven in deze bubbel (voor de thuiswerkers tenminste..), met meer flexibel in te delen tijd? Met meer samenzijn met iedereen in je gezin? Doe iets moois, doe iets geks, doe iets samen.

08-01-2021