πš‚πšπšŽπšžπšπšŽπš•πš πš˜πš˜πš›πš #𝟷: πš…πšŽπš›πš‹πš’πš—πšπš’πš—πš

Verbinding , een passend sleutelwoord om de serie ' Sleutelwoorden in het ouderschap ' mee te starten. We zijn tenslotte meer samen met onze kinderen dan gebruikelijk. 
Toch is samen-zijn niet automatisch verbonden zijn.

Je kunt dagen met je kinderen thuis zijn, maar vooral bezig zijn met Γ³verleven of met praktische zaken .
Iedereen voorzien van eten, drinken, activiteiten of schoolwerk regelen, nog even wat werken en in huis doen en weer een dag getackeld .

Voor je jonge kind ben jij de wereld. Degene waar hij of zij niet zonder kan. Dat begint al als baby. Je kind moet jou vertrouwen om te kunnen overleven. Voor dat overleven heeft je kind niet alleen praktische, lichamelijke verzorging nodig. Onmisbaar is ook emotionele zorg en verbinding. Een gebrek aan affectie en aandacht kan bij jonge kinderen zelfs tot een groeiachterstand leiden, het zogenaamde β€˜failure to thrive’. Een goede band met jou als ouder is voor je kind dus van levensbelang.

Philippa Perry * omschrijft het mooi: β€˜Houd als (aanstaande) ouders/verzorgers een lange termijnvisie aan. Zie je kinderen niet als een taak -eten, wassen, op de been houden- maar als mensen met wie we ons leven lang een relatie hebben. Dan is de kans het grootst dat we een liefdevolle, hechte band met ze opbouwen.’

Jij mag de basis vormen voor je kind. Niet alleen in fysieke aanwezigheid, maar ook in emotionele beschikbaarheid. Verbinding maken van hart tot hart. Je kind troosten, vertrouwen en autonomie geven, troosten, aanmoedigen, samen plezier delen. Dat zijn kernelementen van een veilige hechting tussen ouder en kind . Ik hoop dat het samen-zijn met je jonge kind voor jou zo is.

Tegelijk is dat niet altijd vanzelfsprekend. Want net als in elke relatie: samen-zijn brengt ook uitdagingen en spanningen met zich mee. Botsende karakters, verschillende ideeΓ«n, elkaar niet goed aanvoelen. Dan kan samen-zijn maar zo als een last voelen. Zeker in deze tijd.

Hoe kom je daar uit?

πŸ— Kijk eens terug naar een foto van je kind als baby. Dat kleine kind dat jou zo nodig had, heeft jou nog steeds zo nodig. Onder alle grootspraak, boosheid of irritatie zit nog altijd dat kleine kind. Dat kind met de behoefte om veilig bij jou te mogen zijn, om geliefd te worden.

πŸ— Kijk eens vooruit naar de lange termijn: wat doet er toe? Kun je de praktische rompslomp even laten en in plaats daarvan Γ©cht samen-zijn met kind? Een knuffel, plezier hebben, samen spelen, kijken wat je kind doet, opmerken wat hij of zij voelt, ruimte geven aan wat er in hem of haar leeft.

πŸ— Kijk in het nu. Heb oog voor de initiatieven die je kind neemt om verbinding met jou te maken, om Γ©cht samen te zijn. En waar dat kan, zeg ja.

Heb je behoefte aan steun in de rug hierbij? Ik help je graag, stuur me een vrijblijvend een mailtje .

*Bron: Philippa Perry in β€˜Het boek waarvan je wilde dat je ouders het hadden gelezen (en je kinderen blij zijn dat jij het doet)’

πš‚πšπšŽπšžπšπšŽπš•πš πš˜πš˜πš›πš #𝟷: πš…πšŽπš›πš‹πš’πš—πšπš’πš—πš

Verbinding , een passend sleutelwoord om de serie ' Sleutelwoorden in het ouderschap ' mee te starten. We zijn tenslotte meer samen met onze kinderen dan gebruikelijk. 
Toch is samen-zijn niet automatisch verbonden zijn.

Je kunt dagen met je kinderen thuis zijn, maar vooral bezig zijn met Γ³verleven of met praktische zaken .
Iedereen voorzien van eten, drinken, activiteiten of schoolwerk regelen, nog even wat werken en in huis doen en weer een dag getackeld .

Voor je jonge kind ben jij de wereld. Degene waar hij of zij niet zonder kan. Dat begint al als baby. Je kind moet jou vertrouwen om te kunnen overleven. Voor dat overleven heeft je kind niet alleen praktische, lichamelijke verzorging nodig. Onmisbaar is ook emotionele zorg en verbinding. Een gebrek aan affectie en aandacht kan bij jonge kinderen zelfs tot een groeiachterstand leiden, het zogenaamde β€˜failure to thrive’. Een goede band met jou als ouder is voor je kind dus van levensbelang.

Philippa Perry * omschrijft het mooi: β€˜Houd als (aanstaande) ouders/verzorgers een lange termijnvisie aan. Zie je kinderen niet als een taak -eten, wassen, op de been houden- maar als mensen met wie we ons leven lang een relatie hebben. Dan is de kans het grootst dat we een liefdevolle, hechte band met ze opbouwen.’

Jij mag de basis vormen voor je kind. Niet alleen in fysieke aanwezigheid, maar ook in emotionele beschikbaarheid. Verbinding maken van hart tot hart. Je kind troosten, vertrouwen en autonomie geven, troosten, aanmoedigen, samen plezier delen. Dat zijn kernelementen van een veilige hechting tussen ouder en kind . Ik hoop dat het samen-zijn met je jonge kind voor jou zo is.

Tegelijk is dat niet altijd vanzelfsprekend. Want net als in elke relatie: samen-zijn brengt ook uitdagingen en spanningen met zich mee. Botsende karakters, verschillende ideeΓ«n, elkaar niet goed aanvoelen. Dan kan samen-zijn maar zo als een last voelen. Zeker in deze tijd.

Hoe kom je daar uit?

πŸ— Kijk eens terug naar een foto van je kind als baby. Dat kleine kind dat jou zo nodig had, heeft jou nog steeds zo nodig. Onder alle grootspraak, boosheid of irritatie zit nog altijd dat kleine kind. Dat kind met de behoefte om veilig bij jou te mogen zijn, om geliefd te worden.

πŸ— Kijk eens vooruit naar de lange termijn: wat doet er toe? Kun je de praktische rompslomp even laten en in plaats daarvan Γ©cht samen-zijn met kind? Een knuffel, plezier hebben, samen spelen, kijken wat je kind doet, opmerken wat hij of zij voelt, ruimte geven aan wat er in hem of haar leeft.

πŸ— Kijk in het nu. Heb oog voor de initiatieven die je kind neemt om verbinding met jou te maken, om Γ©cht samen te zijn. En waar dat kan, zeg ja.

Heb je behoefte aan steun in de rug hierbij? Ik help je graag, stuur me een vrijblijvend een mailtje .

*Bron: Philippa Perry in β€˜Het boek waarvan je wilde dat je ouders het hadden gelezen (en je kinderen blij zijn dat jij het doet)’